رنگ ضد حریق
پوشش های ضد حریق شامل دایره گسترده ای از مواد بوده که دارای ویژگی های مختلف و عملکرد های گوناگونی می باشند.اما قبل از هرچیز قابل ذکر است که می توان گفت در عمل پوشش ضد حریق وجود خارجی نداشته و در واقع پوشش های موجود و معمول مقاوم در برابر حریق بوده و آسیب پذیری سازه و موضع مورد نظر را کاهش داده و به تاخیر خواهند انداخت.پوشش های ضد حریق یا رنگ های ضد حریق در واقع لایه ای می باشند که روی بخش مورد نظر اعمال گردیده تا در زمان آتش سوزی مدت تحمل سازه را در برابر حرارت تا چند ساعت افزایش داده تا نیروهای امداد زمان بیشتری برای مهار آتش داشته باشند.
پوشش های ضد حریق به طور معمول در دو نوع کلی پوشش های ضد حریق پایه سیمانی وپوشش های ضد حریق پایه پلیمری بوده که پوشش های پلیمری به رنگ های ضد حریق معروف هستند.
عملکرد رنگ های ضد حریق در آتش سوزی و در برابر حرارت با توجه به مواد متشکل رنگ ضد حریق تا حدودی متفاوت می باشد اما به طور معمول عملکرده تمامی رنگ های ضد حریق در آتش سوزی به این شکل بوده که ماده با افزایش درجه حرارت و عبور آن از حد مشخص شروع به واکنش خواهد نمود. این واکنش می تواند همراه با متصاعد نمودن گاز هایی همچون گاز ازت از ماده باشد که باعث کاهش دما در رنگ ضد حریق گردد. پس از شروع واکنش رنگ ضد حریق اصطلاحا پف کرده و تا چندین برابر ضخامت اولیه خود افزایش حجم خواهد داد. این افزایش حجم یک لایه نسبتا ضخیم پلیمری را روی موضع مورد نظر ایجاد نموده تا باعث کاهش دما و عدم رسیدن حرارت محیط به سازه گرددن. این فرایند بسته به شرایط حریق ،ضخامت و نوع رنگ ضد حریق می تواند تا حدود پنج ساعت زمان را برای امداد رسانی و مهار حریق افزایش داده که در اکثر موارد حتی یک چهارم این زمان نیز برای مهار کامل حریق و یا تخلیه کامل سازه در شرایط فوق بحرانی کافی خواهد بود.
